Een lopende band waarop zakken geld worden gestort. Halverwege de band staan volgevreten aasgieren. Ze plukken de zakken weg en voorkomen zo dat er ook maar iets van al het geld het volk bereikt, dat aan het einde van de band verwachtingsvol staat te wachten. De cartoon in de Ugandese krant bewijst dat Afrikanen heel goed begrijpen dat de geldstroom uit de rijke Westerse landen als een druppel op een gloeiende plaat is.
Nederland mag zichzelf een schouderklopje geven. Uit een gelekt rapport van de Europese Commissie blijkt dat het als een van de weinige lidstaten de doelstelling heeft gehaald om in 2009 minimaal 0,7 procent van het bruto binnenlands product aan ontwikkelingshulp te besteden. Blijkens een onderzoek van de Algemene Rekenkamer krijgt Suriname het meest van de 4,3 miljard euro die Nederland jaarlijks reserveert voor ontwikkelingssamenwerking, namelijk 92.000 euro per 1.000 inwoners. Naast Suriname worden nog 39 andere landen door Nederland gespekt met het oog op ontwikkeling.
Zakken vullen
Meest gehoorde argument van pro-ontwikkelingshulp politici is dat westerse landen moeten boeten voor hun koloniale zonden. Maar dat is veel te kort door te bocht geredeneerd.Wij dragen juist bij aan zwarte bladzijdes in de geschiedenis die zich in de toekomst pas zal aftekenen. Nederland geeft geld rechtstreeks aan arme regeringen. Dit zou beter controleerbaar zijn door accountants en het gebruik van internationale handboeken die de geldstroom zouden reguleren. De wrange realiteit is evenwel dat deze zogenaamde ‘budgetsupport’ corruptie juist in de hand werkt. Er is in werkelijkheid geen moraalridder, geen rechtschapen accountant die de pen van de corrupte regeringsbeambte vasthoudt. De Wereldbank onderschrijft dat ook en bewijst zelfs dat een derde van het geld in de zakken van corrupte regimes verdwijnt. Wij steunen zo malafide machthebbers, die met hetzelfde geld als waarvoor Nederlandse linkse politici zichzelf op de schouder slaan, paleis na paleis bouwen. Sterker nog, Mugabe van Zimbabwe, Museveni van Oeganda en Kaliba van Congo: ze zijn producten van de westerse ontwikkelingssamenwerking.
Averechts effect
Maar dankzij ontwikkelingshulp krijgen kinderen in derde wereldlanden toch de kans om naar school te gaan? Op dat gegeven kan veel afgedongen worden. Het onderwijs is slecht en de kinderen leren er geen vak waarmee ze later de kost kunnen verdienen. De concentratie op academische vakken zorgt ervoor dat slechts een fractie van de kinderen erin slaagt school af te maken. Ook de wereldwijde inspanningen van projecten als waterpompen installeren in dorpen hebben nare bijwerkingen. De mensen in de dorpen worden gezonder door de water-voorzieningen, met als gevolg dat ook de bevolking groeit. Voedsel en medicatie neemt niet toe, waardoor kindersterfte stijgt en de levensverwachting laag blijft. Het geld dat aldus aan de grijpgrage handjes van de regering ontsnapt, wordt gepompt in projecten die niet-effectief blijken of alleen op korte termijn iets voor de bevolking kunnen betekenen.
Free money
De Zambiaanse econome Dambisa Moyo heeft gelijk. Regeringen krijgen gratis geld en beoordelingsteams die misbruik horen te melden geven geen moer. Donoren blijven de corrupte elites maar steunen, alsof ze investeren in een oude auto. Alleen blijft deze auto gebreken vertonen. Om gezichtsverlies te voorkomen en hun kiezers een goed gevoel te geven blijven westerse politici met gesloten ogen water naar de Afrikaanse zee dragen.
Moeten we alle ontwikkelingslanden waar corrupte regimes aan de macht zijn dan maar laten stikken? Minister Koenders van Ontwikkelingssamenwerking vindt van wel. Een strenge selectie in hulp ontvangende landen moet garanderen dat landen als Zimbabwe, waar de inflatie het hoger is dan waar ook ter wereld, niet hoeven rekenen op euro’s of dollars. Koenders wil het goed doen. Hij wil de onder de tafel geveegde waarheid aan het licht brengen. Wees gerust achterban, Nederland hanteert nu een zero-tolerance beleid tegenover corrupte regeringen. Dat de bevolking die onder de duim van die regeringen leven daarmee in de steek gelaten wordt is bijzaak. Laat de Zimbabwanen maar honderd dollar voor een brood neertellen. Nederland heeft z’n eigen sores, je weet wel: het omroepbestel enzo.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten