Credit: Sarah-Lou Newman
Unheimisch als wakker worden
op eendenveren en geen dons
Daar waar ik me veilig voel bekruipen mij
Vieze zwarte stugge prikkende
Eendenveren
Doelen die me de baas zijn
Want ze maken me bang
Ik kan er niet bij
Veertje wordt nou dons
Drogeer me met berusting
Laat je door mijn vingers glijden
En dat het dan niet uitmaakt
Dat ik met lege handen sta
Dat ik niet hoog greep
Maar geloofde
Zeg dan dat ik wel m'n weg vind
Net als jij tussen verdwaalde
synthetische stofjes
De berenval om die plek
Waar mijn hart zit
Als de druk bij paardenrennen
Gokken op het bonkige zwarte
En dan nooit meer een blik
van die witte
Wie kent mij over tien jaar
Waarom is er altijd een maar
Doen, doen niet denken
Maar ik wil gewoon even
Mijn hoofd in het dons steken
En dat het dan niets uitmaakt
- Posted using BlogPress from my iPhone
Geen opmerkingen:
Een reactie posten